تاریخچه کشت قارچ شیتاکه

قارچ شیتاکه و تاریخچه آن 

قارچ شیتاکه قارچ دارویی و خوراکی محبوب در شرق آسیا می باشد. در سال 1978 صنعت تولید قارچ شیتاکه در ژاپن 188000 نفر را به استخدام خود درآورد . در آن سالها قارچ شیتاکه ی خشک شده جزء اقلام صادراتی معروف کشور ژاپن به شمار می رفت. کشت قارچ شیتاکه در ژاپن به قرن ها قبل، یعنی زمانی که قارچ شیتاکه وحشی از جنگل ها جمع آوری می شد بر می گردد. ژاپنی ها این قارچ ها را از روی درختان قطع شده یا افتاده بر روی زمین در فصل های پائیز و بهار جمع آوری می کردند. این قارچ به دو علت نزد مردم ژاپن خیلی محبوب بود:

1-     طعم دلپذیر

2-     خواص دارویی

 

 

اما تاریخچه کشت این قارچ به صورت صنعتی و اقتصادی به سال 1940 همزمان با توسعه تکنولوژی مایه کوبی ( تلقیح ) بر می گردد. در آن زمان چوب های درخت بلوط با قطر کم برای کشت این قارچ مورد  استفاده قرار می گرفت. نحوه کشت به این صورت بود که ابتدا درختان در زمستان قطع می کردند و سپس با شروع بهار چوب ها به قطعات کوچکتر تقسیم می شدند و در نهایت تلقیح قارچ به آنها صورت می گرفت. بعد از سپری شدن زمانی حدود 2-1  سال قارچ ها از بستر کشت خود خارج شده و به مدت 4 تا 6 سال به طور متناوب در پائیز و بهار از چوب های تلقیح شده ( محیط کشت) قارچ می روئید. در آن زمان قارچ شیتاکه دومین قارچ کشت شده و صادرشده بعد از قارچ آگاریکوس بیسپوروس یا همان قارچ سفید خوراکی بود.

در زمان‌های قدیم در ژاپن امکان کاشت این قارچ نبود و تنها در مناطقی که بصورت طبیعی رشد می‌کرد، برداشت می‌شد. شیتاکه در آشپزی بودایی یکی از موادغذایی مهمی است که برای درست کردن سوپ از آن استفاده می شود. در قدیم یکی از مواد گرانقیمت به شمار می‌آمد. کشت شیتاکه بر روی چاک ساقه درختان از دوره ادو آغاز شد. کشت مصنوعی شیتاکه از قرن بیستم آغاز شده‌است.